همه چیز درباره ی خودارضایی و عوارض آن

به طور کلی به لمس کردن قسمت‌هایی از بدن به منظور ایجاد لذت و ارضاء میل جنسی توسط خود فرد، خودارضایی گفته می‌شود. این عمل را می‌توان نوعی از سکس دانست که معمولا به تنهایی انجام می‌شود. خود ارضایی که در متون اسلامی “استمنا” نام دارد، می‌تواند هم در زنان و هم در مردان با هر سنی صورت بگیرد و ممکن است عوارض مختلفی داشته باشد که در ادامه‌ی مطلب به بررسی این عوارض می‌پردازیم.

باور دیرینه‌ای که درمورد خودارضایی وجود دارد این است که این عمل باعث ضعیف شدن بینایی، تضعیف قوای جنسی و… می‌شود. اما طبق تحقیقات اخیری که صورت گرفته است، مشفص شده که خودارضایی فعالیتی کاملا طبیعی و سالم است و علاوه بر اینکه عوارض جانبی چندانی ندارد، می‌تواند به بهبود کیفیت خواب، کاهش استرس و حتی تندرستی بدن نیز کمک کند.

هنوز مدرکی بنابر ارتباط مستقیم خودارضایی با اختلالات روانی یا جنسی اثبات نشده اما درصورتِ تکرار بیش از اندازه‌ی آن، می‌توان پی برد که ممکن است ناشی از اختلالاتی باشد ویا باعث ایجاد مشکلاتی شود.

مطالب مرتبط: انواع بیماری جنسی و درمان آن

همه چیز درباره خودارضایی

خودارضایی یک اصطلاح است و به وضعیتی اشاره دارد که در آن فرد اندام تناسلی خود را برای تحریک جنسی و اغلب برای رسیدن به ارگاسم تحریک می‌کند. اصطلاح خودارضایی در حال حاضر بیشتر از گذشته مورد استفاده قرار می‌گیرد و کمتر به‌عنوان یک گناه یا تابو به آن نگاه می‌شود.

از طرفی، مشخص شده است که افراد از نظر رفتارهایی که به‌عنوان خودارضایی برچسب‌گذاری می‌کنند، تفاوت‌های اساسی با یکدیگر دارند. پس نحوه خودارضایی به احتمال زیاد از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

فواید خودارضایی

برخی از متخصصان معتقدند خودارضایی یک فعالیت طبیعی و لذت‌بخش است که ممکن است عزت نفس را تقویت کند و به فرد کمک کند تا تمایلات جنسی خود را کشف کند.

علاوه‌براین، تحقیقات نشان می‌دهند که خودارضایی مانند سایر فعالیت‌ های جنسی، می‌تواند باعث ترشح هورمون‌ها و مواد شیمیایی دخیل در تحریک مرکز پاداش مغز شود. به‌ویژه اگر مدت طولانی است که فرد همسر یا شریک جنسی ندارد.

در یک مطالعه در سال 2016، از هشت زن معلول جسمی در مورد تجربیات جنسی، سوءاستفاده جنسی و مزایای خودارضایی آن‌ها مصاحبه شد. محققان دریافتند که خودارضایی، آنها را قادر می‌سازد تا خود را با تجربیات منفی قبلی (مانند سوءاستفاده جنسی) آشتی دهند و استقلال جنسی خود را ارتقا دهند.

پیشنهاد هیرکانوش: خرید دمنوش برای مصرف روزانه

عوارض خودارضایی در مردان و زنان

اگرچه برخی از تحقیقات مزایای بالقوه خودارضایی را برجسته می‌کنند، اما برخی دیگر به پیامدهای منفی آن روی سلامت روان و جسم اشاره دارند. در ادامه به چندین نمونه از عوارض روحی و جسمی خودارضایی اشاره خواهیم کرد.

عوارض روحی و روانی

مطالعات نشان می‌دهند، افرادی‌که پس از خودارضایی احساس گناه می‌کنند، بیشتر احتمال دارد که مشکلات روانی را تجربه کنند.

یک مطالعه در سال 2021 اشاره کرد که احساس گناه ناشی از خودارضایی ممکن است منجر به ایجاد افسردگی شود. در مطالعه‌ای در سال 2018 مشخص شد 62.5 درصد از شرکت‌کنندگان مرد آن که مبتلا به افسردگی بودند، پس از خودارضایی برخی از اختلالات عملکرد جنسی را تجربه کردند. علاوه‌براین، عوارض جسمی ناشی از خودارضایی مانند کاهش اندازه آلت تناسلی یا ایجاد اختلال در عملکرد جنسی نیز در بین آنها شایع‌تر بود.

اصولا خودارضایی فرد را در یک موقعیت بسیار راحت قرار می‌دهد. به‌همین‌دلیل، وقتی در موقعیتی برای برقراری رابطه با شریک جنسی خود قرار می‌گیرد، ممکن است نسبت به کیفیت عملکرد و راه‌هایی برای راضی کردن شریک جنسی خود دچار اضطراب شود.

از طرفی، مشخص شده است که خودارضایی باعث تولید هورمون استروئیدی کورتیزول می‌شود. این امر سرعت متابولیسم بدن را افزایش می‌دهد و منجر به احساس خستگی می‌شود. بنابراین، عادت خودارضایی در مردان و زنان ممکن است با اضطراب مزمن یا حتی خستگی روحی همراه شود.

عوارض جسمی

در ادامه به عوارض جسمی خودارضایی اشاره خواهیم کرد:

• کمردرد: انجام مستمر خودارضایی، باعث کاهش تولید هورمون‌های اکسی توسین، دی هیدرواپی آندروسترون سولفات (DHEA)، تستوسترون و دی هیدروتستوسترون (DHT) می‌شود. این مسئله باعث آزاد شدن هورمون التهابی پروستاگلاندین E2 می‌شود که یکی از دلایل اصلی بروز کمردرد است.
• درد کشاله ران: خودارضایی با تاثیرگذاری روی غدد هیپوفیز و آدرنال باعث کاهش تولید هورمون ضدالتهاب اکسی توسین و هورمون‌های جنسی مردانه و زنانه می‌شود. به‌همین‌دلیل، اغلب مردان پس از انجام این کار، درد کشاله ران و درد در ناحیه بیضه را تجربه می‌کنند.
• کوچک شدن آلت تناسلی: اگر خودارضایی در سنین پایین آغاز شود، کاهش هورمون‌های جنسی می‌تواند منجر به تاخیر در روند تکامل و کوچک شدن آلت تناسلی در مردان شود.
• انزال زودرس: خودارضایی بیش‌ازحد و کاهش هورمون‌ها از جمله تستوسترون و سایر انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند دوپامین و سروتونین، باعث ضعیف شدن سیستم عصبی پاراسمپاتیک می‌شود. به‌همین‌دلیل، خطر نعوظ ضعیف، نشت اسپرم و انزال زودرس همه مردان را تحریک می‌کند.
• ریزش مو: زیاد شدن میزان پرولاکتین در اثر خودارضایی، می‌تواند احتمال ریزش مو در مردان و زنان را افزایش دهد.

می‌توانید برای آشنایی و تهیه‌ی انواع دمنوش لاغری از طریق لینک قبل اقدام کنید.

راه های کنترل خودارضایی

اکثر متخصصان، اعتیاد به خودارضایی را به‌عنوان یک رفتار جنسی اجباری (CSB) یا رفتار جنسی خارج از کنترل، طبقه‌بندی می‌کنند. مشخص شده است که افراد مبتلا به بیماری آلزایمر، اختلال دوقطبی، سندرم کلاین-لوین و اختلال وسواس فکری عملی بیشتر در معرض خطر اعتیاد به خودارضایی هستند. مطمئنا درمان به‌موقع این مشکلات، به کاهش خطر بروز رفتارهای جنسی خارج از کنترل کمک می‌کند.

همچنین محققان معتقدند که مصرف مواد مخدر و برخی از داروهای تجویزی که می‌توانند سطح دوپامین را افزایش دهند، مانند کوکائین، مت آمفتامین و داروهای پارکینسون، تمایل فرد به خودارضایی مکرر را افزایش می‌دهد. در این موارد، قطع یا تغییر مصرف دارو یا مواد مخدر می‌تواند کمک زیادی به ترک خودارضایی کند. اخیرا مشخص شده است که برخی از اشکال روان‌درمانی مانند موارد زیر، ممکن است به کاهش خودارضایی و مدیریت عواقب منفی آن کمک کنند:

• درمان شناختی‌ رفتاری
• گروه‌ درمانی
• زوج‌ درمانی

تحقیقات محدودی نیز نشان می‌دهند که مصرف داروهای زیر ممکن است به کاهش خودارضایی کمک کند:

• سیتالوپرام
• نالترکسون
• مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین

توجه به نکات و تکنیک‌های زیر نیز می‌تواند به کاهش یا پیشگیری از خودارضایی بیش‌ازحد کمک کند:

• اجتناب از مشاهده فیلم‌های پورنوگرافی
• کمک گرفتن از یک متخصص سلامت روان یا پزشک متخصص سلامت جنسی
• ورزش کافی
• بهبود ارتباطات و روابط اجتماعی
• درک محرک‌های خودارضایی مانند بی‌حوصلگی، احساس گناه و غیره و ارائه یک پاسخ صحیح برای آنها

اگر خودارضایی باعث تداخل در زندگی روزمره، آسایش روانی یا سلامت جسمی شما شده است، حتما از پزشک یا درمانگر کمک بخواهید.

سخن آخر

بنابراین، این شما هستید که طبق نکات ذکرشده در مورد فواید و عوارض روحی و روانی و جسمی خودارضایی باید سبک زندگی صحیح خود را انتخاب کنید. مطمئنا مشورت با پزشک متخصص اورولوژی و روانپزشک می‌تواند اطلاعات دقیق‌تری در این زمینه در اختیار شما بگذارد.